مهم ترین عامل در طراحی تونل پایداری آن است، که قرار گیری این سازه یعنی تونل در میان مصالح طبیعی مانند سنگ و خاک باعث شده که مهندسان از بهینه ترین و مقاوم ترین مصالح جهت پایداری آن استفاده کنند.
در عملیات حفر تونل های مترو شهری حجم خاک برداشته شده بیشتر از فضای محاسبه شده است. پس از عملیات نصب کوله گذاری فاصله ای بین کوله تونل و سقف خاکبرداری شده ایجاد می‌شود که اگر این فضا پر نشود به مرور زمان سطح بالایی تونل نشست می‌کند.
برای این کار دو راه حل در قدیم وجود داشته است، پرکردن توسط بتن که  بار اضافی بر روی سقف این کوله ها وارد می‌شود و اگر چنانچه از خاک استفاده شود به مرور زمان خاک نشست می‌کند.
اما راه حل سوم و جدیدی که در دنیا به کار می‌رود استفاده از بتن های سبک (فوم بتن) است که بدین منظور با توجه به وزن کم و سیالیت فوم بتن می‌توان از این ماده برای پر کردن فضا استفاده کرد.